مهمترین دلیل مهاجرت؛ رسیدن به امنیت اجتماعی و اقتصادی

برخی بر این باور هستند که مهمترین دلیل مهاجرت ایرانیان به کشورهای بدون نفت رسیدن به بی بندوباری جنسی است و برخی دیگر براین باور هستند که مهمترین دلیل مهاجرت برخی دیگر ازایرانیان رسیدن به آزادی های سیاسی است.

واقعیت این است که مهمترین دلیل مهاجرت ایرانیان به کشورهای بدون نفت رسیدن به امنیت اجتماعی و اقتصادی است. بدون امنیت سیاسی و بی بندوباری جنسی می توان زندگی کرد اما بدون امنیت اجتماعی و اقتصادی هرگز. عدم امنیت اجتماعی و اقتصادی انسان را به ورطه نابودی می کشاند.

امنیت اقتصادی یعنی در یک کشور، تورم در مدت سی یا چهل سال زیر یک یا دو درصد باشد آنچه در بسیاری از کشورهای بدون نفت هست و در ایران نیست. خودشان می گویند تورم بالای پنجاه درصد بوده است.

امنیت اجتماعی نیاز به توضیح دارد؛ امنیت اجتماعی یعنی مراقبت دائمی از شهروندان و و پاسخ دائمی به نیاز آنها.

موسسه های خیریه در کشورهای بدون نفت ترتیبی اتخاذ کرده اند که مثلا معلولان جامعه حقوق کافی دریافت کنند همچنین به این فکر کرده اند که این معلول نیاز به مراقبت دارد پس یک پرستار برای او در نظر می گیرند و یا اگر فردی از اعضاء خانواده از این معلول نگهداری کرد به آن فرد حقوق می دهند.

استدلال آنها این است؛ فردی که مراقبت از یک معلول را بر عهده می گیرد نمی تواند کار کند پس باید از نظر مالی از این فرد حمایت شود. این رویه در مورد کودکان یتیم، بد سرپرست یا بی سرپرست یا سالمندان یا هر فردی که نیاز به کمک دارد نیز اجراء می شود.

کسانی که سرپرستی کودکان یتیم یا بی سرپرست را بر عهده می گیرند حقوق دریافت می کنند و آن موسسه خیریه نظارت می کند تا آنها کارشان را به خوبی انجام دهند، اگر تخلف کنند و با کودک بدرفتاری کنند آنها را به دادگاه می کشانند و مجازات می کنند و کودک را از آنها پس می گیرند.

برخی کشورهای بدون نفت پا را از این فراتر گذاشته و برای حیوانات معلول و مصدوم هم این حق را قائل شده اند بدین ترتیب که اگر کسی از یک حیوان معلول نگهداری کند از موسسه خیریه مربوطه حقوق دریافت می کند. برای سالمندان هم همین امکانات را در نظر گرفته اند؛ یا برای او مراقب می فرستند یا او را می برند خانه سالمندان با بهترین امکانات ورزشی تفریحی تغذیه ای.

یا در مورد مهاجران غیر قانونی که آنها را می برند کمپ و تا زمانی که دادگاه حکم نداده از ایشان پذیرایی می کنند. مثل انسان با انسان برخورد می کنند.

در قرآن حدودا «دویست بار» در مورد کمک به مستمندان، یتیمان و در راه ماندگان و زکات صحبت و تاکید شده است. آن قدر در این باره تاکید و سفارش شده که اگر بگوییم شالوده قران چیزی نیست جز «کمک کردن به دیگران» سخن به گزاف نگفته ایم. آنچه در کشورهای بدون نفت اجرا می شود دستور صریح قران است. آنها که در کشورهای بدون نفت زندگی می کنند احتمالا به همین دلیل «کمک کردن»، هم در این دنیا هم در آن دنیا رستگار خواهند بود.

در ایران علیرغم وجود موسسه های خیریه فراوان و منابع مالی کافی همچنان با این معظل مواجه هستیم که از افراد آسیب دیده و نیازمند و معلول به شکلی مطلوب حمایت نمی شود. بسیاری از معلولان، یتیمان و مستضعفان جامعه فاقد سرپناه مطلوب، حقوق و مراقبت های مناسب هستند.

برخلاف کشورهای بدون نفت که در آنها افراد آسیب دیده با عزت نفسی بالا و رفاهی مناسب و احساس غرور زندگی می کنند متاسفانه در کشور ما برخی از افراد آسیب دیده با دیدگاهی سرشار از سربار بودن و اضافی بودن زندگی می کنند.

یکی از نابینایان عزیز می گفت ماهی چهارصد هزار تومان حقوق می گیرد خانه ندارد و کسی هم او را استخدام نمی کند خانواده اش از او نگهداری می کنند ولی کسی بابت این موضوع به خانواده اش حقوق نمی دهد.

*

*

*

*

*

+ نوشته شده در شنبه ۱۴۰۲/۰۸/۲۰ ساعت توسط حامد صفرزاده  |